بازارکار پزشکی، کسب درآمد از پزشکی

بازارکار پزشکی در ایران به چند عامل اصلی بستگی داره:

1. تخصص: نوع تخصص پزشکی خیلی تأثیر داره. تخصص‌های پرطرفدار مثل قلب، جراحی، و ارتوپدی بازار کار بهتری دارن و درآمدشون معمولاً بالاتره، در حالی که بعضی تخصص‌های کمتر شناخته‌شده ممکنه بازار محدودتری داشته باشن.
2. محل کار: محل کار خیلی مهمه. تو شهرهای بزرگ مثل تهران، رقابت بین پزشکان بیشتره، ولی امکانات و بیمارای بیشتری هم وجود داره. در مقابل، تو شهرهای کوچیک و مناطق محروم، نیاز به پزشک بیشتره و بازار کار بهتری وجود داره، ولی امکانات ممکنه کمتر باشه.
3. تجربه و شهرت: هرچی تجربه و شهرت یه پزشک بیشتر باشه، بازار کار بهتری داره. پزشکای باتجربه که کارشون رو خوب انجام میدن، معمولاً بیمارای بیشتری جذب می‌کنن و درآمد بهتری دارن.
4. وضعیت اقتصادی و سلامت جامعه: وضعیت اقتصادی کشور هم تأثیر داره. وقتی اوضاع اقتصادی خوب باشه، مردم بیشتر به خدمات پزشکی مراجعه می‌کنن، ولی وقتی اوضاع اقتصادی بد باشه، ممکنه بعضی از مردم کمتر به دکتر برن یا هزینه‌ها رو کاهش بدن.
5. سیاست‌های بهداشتی و درمانی: سیاست‌های دولتی و برنامه‌های بهداشتی و درمانی هم می‌تونه بازار کار رو تحت تأثیر قرار بده. طرح‌های دولتی مثل بیمه‌ها یا طرح پزشک خانواده می‌تونن فرصت‌های شغلی جدیدی ایجاد کنن یا شرایط رو تغییر بدن.

این عوامل دست به دست هم میدن و تعیین می‌کنن که بازارکار پزشکی تو ایران چطور باشه.

بازارکار پزشکی پس از فارغ التحصیلی:

اگه بخوایم واقع‌بینانه نگاه کنیم، یه نفر که تازه تو رشته پزشکی فارغ‌التحصیل شده، معمولاً این گزینه‌ها رو برای شروع کار داره:

1. طرح اجباری (طرح نیروی انسانی): بعد از فارغ‌التحصیلی، اولین جایی که خیلی از پزشکا کارشون رو شروع می‌کنن، توی طرح نیروی انسانی هست. این طرح معمولاً تو مناطق محروم یا بیمارستان‌های دولتی برگزار میشه. هدفش اینه که پزشکا به مناطق نیازمند خدمات پزشکی برن و هم تجربه کاری کسب کنن و هم کمک کنن به رفع نیازهای بهداشتی اون مناطق.
2. بیمارستان‌های دولتی: بعد از گذروندن طرح، یکی از معمول‌ترین گزینه‌ها کار تو بیمارستان‌های دولتیه. این بیمارستان‌ها معمولاً پزشکای تازه‌کار رو برای پست‌های عمومی یا بخش‌های مختلف استخدام می‌کنن.
3. مراکز درمانی و کلینیک‌های خصوصی: بعضی پزشکا می‌تونن تو کلینیک‌ها و درمانگاه‌های خصوصی مشغول به کار بشن. البته درآمد و شرایط کاری تو این مراکز متغیره و بستگی به موقعیت مکانی و نوع خدماتی داره که ارائه میدن.
4. مراکز بهداشت شهری و روستایی: یه گزینه دیگه برای پزشکای تازه‌کار، کار تو مراکز بهداشت شهری یا روستاییه. اینجا پزشکا بیشتر با برنامه‌های پیشگیری و بهداشت عمومی سر و کار دارن.
5. اورژانس‌های بیمارستانی: کار تو اورژانس بیمارستان‌ها هم یه گزینه معمول برای پزشکای تازه‌فارغ‌التحصیل هست. اینجا ممکنه فشار کاری بالا باشه، ولی تجربه زیادی کسب می‌کنن.
6. ادامه تحصیل برای تخصص: بعضی‌ها ممکنه بلافاصله بعد از فارغ‌التحصیلی، برای تخصص آماده بشن و تو امتحانات تخصص شرکت کنن. در این مدت ممکنه به صورت پاره‌وقت هم کار کنن.

این گزینه‌ها معمول‌ترین مسیرهای شروع کار برای یه پزشک تازه‌فارغ‌التحصیل هستن. شروع ممکنه چالش‌برانگیز باشه، ولی تجربه‌ای که به دست میارن، می‌تونه تو آینده‌شون تأثیر زیادی داشته باشه.

برای ورود به بازارکار پزشکی چقدر باید درس بخونی؟

برای ورود به بازارکار پزشکی تو ایران، باید مراحل زیر رو طی کنی که همشون نیاز به زمان و تلاش زیادی داره:

1. دبیرستان و کنکور: اول باید دوره دبیرستان رو تو رشته تجربی تموم کنی و تو کنکور تجربی رتبه خوبی بیاری تا بتونی وارد دانشکده پزشکی بشی.
2. دوره پزشکی عمومی: بعد از قبولی تو کنکور، وارد دوره پزشکی عمومی می‌شی که حدود 7 سال طول می‌کشه. این دوره شامل سه مرحله اصلیه:
   • علوم پایه: دو سال اول که دروس پایه مثل آناتومی، فیزیولوژی، بیوشیمی و غیره رو می‌خونی. این دوره با یه امتحان جامع تموم میشه.
   • فیزیوپاتولوژی و استاژری: تو این مرحله (دو سال بعدی) درسای تخصصی‌تر مثل پاتولوژی و فیزیوپاتولوژی رو یاد می‌گیری و کم‌کم وارد بیمارستان و محیط‌های بالینی می‌شی.
   • اینترنی: دو سال آخر که به عنوان کارآموز تو بیمارستان‌ها و بخش‌های مختلف کار می‌کنی و تجربه عملی کسب می‌کنی.
3. طرح نیروی انسانی (طرح اجباری): بعد از فارغ‌التحصیلی از دوره پزشکی عمومی، باید یه دوره طرح اجباری (معمولاً 2 سال) رو تو مناطق محروم یا بیمارستان‌های دولتی بگذرونی. این طرح برای کسب تجربه و کمک به مناطق نیازمند ضروریه.
4. ادامه تحصیل برای تخصص (اختیاری): اگه بخوای تخصص بگیری، بعد از طرح می‌تونی تو آزمون دستیاری شرکت کنی. دوره تخصص بسته به رشته‌ای که انتخاب می‌کنی، بین 3 تا 5 سال طول می‌کشه.

در کل، برای اینکه بتونی به عنوان یه پزشک عمومی وارد بازارکار پزشکی بشی، حداقل باید حدود 9 تا 10 سال درس بخونی (7 سال دوره پزشکی عمومی + 2 سال طرح). اگه بخوای تخصص بگیری، این مدت به 12 تا 15 سال هم می‌رسه. این مسیر طولانی و پرچالش هست، ولی در نهایت به یه شغل پایدار و مطمئن منجر میشه.

میانگین حقوق پزشکان در ایران:

میانگین حقوق پزشکان در ایران بسته به تخصص، تجربه، محل کار و شرایط کاری متفاوت است. اما برای ارائه یک دید کلی:

1. پزشکان عمومی: پزشکان عمومی که در بیمارستان‌های دولتی یا مراکز بهداشتی کار می‌کنند، معمولاً ماهانه بین 20 تا 40 میلیون تومان درآمد دارن. این مبلغ می‌تونه در مناطق محروم با توجه به نیاز بیشتر و احتمالاً سختی کار، کمی بالاتر باشه. پزشکان عمومی که مطب خصوصی دارن، بسته به تعداد بیماران و محل مطب، ممکنه درآمدشون بیشتر باشه، ولی باید هزینه‌های مطب و تجهیزات رو هم در نظر بگیرن.
2. پزشکان متخصص: پزشکان متخصص، مثل متخصصان قلب، جراحی، ارتوپدی و غیره، معمولاً درآمد بیشتری دارن. درآمد ماهانه این پزشکان می‌تونه بین 50 تا 150 میلیون تومان یا حتی بیشتر باشه، بسته به تخصص و تعداد بیمارانی که ویزیت می‌کنن. پزشکان متخصص با تجربه بالا و شهرت زیاد معمولاً درآمد خیلی بیشتری دارن.
3. پزشکان فوق تخصص: پزشکان فوق تخصص، که تخصص‌های خاص‌تری دارن، درآمد بالاتری نسبت به سایرین دارن. درآمد این پزشکان معمولاً بالاتر از 100 میلیون تومان در ماه هست و بسته به نوع فوق تخصص و محل کار، ممکنه خیلی بیشتر هم باشه.
4. پزشکان شاغل در بیمارستان‌های خصوصی: پزشکان عمومی و متخصصی که در بیمارستان‌های خصوصی یا کلینیک‌های تخصصی کار می‌کنن، بسته به توافقی که با بیمارستان یا کلینیک دارن، می‌تونن درآمد قابل توجهی داشته باشن. معمولاً پزشکان در این مراکز درصدی از درآمد بیماران رو دریافت می‌کنن که می‌تونه درآمدشون رو بیشتر کنه.

در نهایت، باید در نظر داشت که این ارقام میانگین هستن و ممکنه در برخی مناطق یا برای برخی پزشکان خیلی بیشتر یا کمتر باشه. همچنین، هزینه‌های جاری مثل اجاره مطب، خرید تجهیزات، و مالیات هم از این درآمدها کم میشه.

بازارکار پزشکی در کدوم کشورها خوبه؟

بازارکار پزشکی در کشورهای مختلف متفاوت است و به عوامل زیادی مانند سیستم بهداشتی، نیاز به پزشکان، قوانین مهاجرت و معادل‌سازی مدارک بستگی دارد. در ادامه به چند کشوری که بازار کار پزشکی در آن‌ها خوب است اشاره می‌کنم:

1. ایالات متحده آمریکا

• وضعیت بازارکار پزشکی: آمریکا یکی از بهترین بازارهای کار برای پزشکان است. تقاضا برای پزشکان به‌ویژه در تخصص‌های مختلف بالاست و درآمد پزشکان در آمریکا جزو بالاترین‌ها در جهان است.
• چالش‌ها: ورود به بازار کار آمریکا نیاز به معادل‌سازی مدارک، گذراندن آزمون‌های USMLE و گذراندن دوره‌های رزیدنتی دارد که فرآیند پیچیده و زمان‌بری است.

2. کانادا

• وضعیت بازارکار پزشکی: کانادا به دلیل سیستم بهداشتی قوی و نیاز بالا به پزشکان، بازار کار مناسبی دارد. پزشکان در کانادا از درآمد خوب و شرایط کاری مطلوبی برخوردارند.
• چالش‌ها: نیاز به معادل‌سازی مدارک و گذراندن آزمون‌های MCCEE و MCCQE برای ورود به بازار کار کانادا ضروری است. یادگیری زبان انگلیسی یا فرانسوی (بسته به منطقه) نیز لازم است.

3. استرالیا

• وضعیت بازارکار پزشکی: استرالیا یکی از کشورهای پرطرفدار برای پزشکان است. تقاضا برای پزشکان، به ویژه در مناطق روستایی و دورافتاده بالاست و پزشکان از درآمد و کیفیت زندگی بالایی برخوردارند.
• چالش‌ها: معادل‌سازی مدارک از طریق آزمون‌های AMC و گذراندن دوره‌های نظارتی از جمله مراحل ورود به بازار کار استرالیا است.

4. آلمان

• وضعیت بازارکار پزشکی: آلمان با سیستم بهداشتی قوی و نیاز به پزشکان، به‌ویژه در تخصص‌های مختلف، بازار کار مناسبی دارد. پزشکان در آلمان از درآمد و امنیت شغلی خوبی برخوردارند.
• چالش‌ها: معادل‌سازی مدارک و تسلط به زبان آلمانی در سطح C1 برای ورود به بازار کار ضروری است.

5. سوئد

• وضعیت بازارکار پزشکی: سوئد با سیستم بهداشتی قوی و نیاز به پزشکان، یکی از کشورهای جذاب برای پزشکان مهاجر است. درآمد پزشکان در سوئد خوب است و شرایط کاری مطلوبی دارند.
• چالش‌ها: معادل‌سازی مدارک و تسلط به زبان سوئدی از الزامات ورود به بازار کار است.

6. کشورهای حوزه خلیج فارس (مانند امارات و قطر)

• وضعیت بازارکار پزشکی: کشورهای حوزه خلیج فارس، به ویژه امارات و قطر، بازار کار مناسبی برای پزشکان دارند. درآمد پزشکان در این کشورها بالاست و شرایط کاری مناسبی ارائه می‌شود.
• چالش‌ها: نیاز به معادل‌سازی مدارک و رعایت قوانین محلی. برخی کشورها شرایط خاصی برای صدور ویزا و اقامت دارند.

7. نیوزلند

• وضعیت بازارکار پزشکی: نیوزلند نیاز بالایی به پزشکان دارد و یکی از کشورهایی است که پزشکان می‌توانند در آن به درآمد خوبی برسند و از کیفیت زندگی بالایی برخوردار شوند.
• چالش‌ها: معادل‌سازی مدارک از طریق MCNZ و یادگیری زبان انگلیسی از الزامات است.

8. نروژ

• وضعیت بازارکار پزشکی: نروژ یکی از بهترین کشورهای اروپایی از نظر کیفیت زندگی است و بازار کار خوبی برای پزشکان دارد. درآمد پزشکان در نروژ بالاست و سیستم بهداشتی قوی است.
• چالش‌ها: معادل‌سازی مدارک و تسلط به زبان نروژی از الزامات ورود به بازار کار است.

مدرک پزشکی برای مهاجرت مزیت محسوب میشه؟

مدرک پزشکی جزو مزیت‌های بزرگ برای مهاجرت به بسیاری از کشورها محسوب می‌شود، به ویژه در کشورهایی که نیاز به پزشکان دارند. در ادامه به چند کشوری که مدرک پزشکی می‌تواند به عنوان یک مزیت مهم در فرآیند مهاجرت به آن‌ها در نظر گرفته شود، اشاره می‌کنم:

1. کانادا

• مزیت مهاجرت: پزشکان در کانادا تقاضای بالایی دارند و مدرک پزشکی می‌تواند امتیاز قابل توجهی در سیستم امتیازدهی مهاجرتی (Express Entry) به شما بدهد.
• نیاز به معادل‌سازی: برای کار به عنوان پزشک در کانادا، باید مدارک خود را معادل‌سازی کنید و در آزمون‌های MCCEE و MCCQE شرکت کنید.

2. استرالیا

• مزیت مهاجرت: استرالیا به پزشکان نیاز دارد و مدرک پزشکی می‌تواند امتیاز زیادی در سیستم مهاجرتی استرالیا بیاورد. پزشکان می‌توانند از طریق مسیرهای مختلف مهاجرتی مانند ویزای مهارت‌های مستقل (Skilled Independent Visa) اقدام کنند.
• نیاز به معادل‌سازی: باید مدرک خود را از طریق شورای پزشکی استرالیا (AMC) معادل‌سازی کرده و در آزمون‌های مربوطه شرکت کنید.

3. ایالات متحده آمریکا

• مزیت مهاجرت: پزشکان جزو گروه‌های پرتقاضا در آمریکا هستند و مدرک پزشکی می‌تواند به شما در دریافت ویزای کاری یا مهاجرت کمک کند. البته پروسه ورود به بازار کار پزشکی در آمریکا پیچیده و طولانی است.
• نیاز به معادل‌سازی: پزشکان باید در آزمون‌های USMLE شرکت کرده و دوره‌های رزیدنتی را بگذرانند.

4. آلمان

• مزیت مهاجرت: آلمان به پزشکان نیاز دارد و مدرک پزشکی می‌تواند به شما در دریافت ویزای کاری کمک کند. دولت آلمان به جذب نیروی کار ماهر در بخش پزشکی علاقه‌مند است.
• نیاز به معادل‌سازی: برای کار به عنوان پزشک در آلمان، نیاز به معادل‌سازی مدارک و یادگیری زبان آلمانی در سطح بالا دارید.

5. سوئد

• مزیت مهاجرت: سوئد نیز یکی از کشورهایی است که پزشکان در آن تقاضای بالایی دارند. مدرک پزشکی می‌تواند شما را در فرآیند مهاجرت به این کشور کمک کند.
• نیاز به معادل‌سازی: معادل‌سازی مدارک و یادگیری زبان سوئدی از الزامات ورود به بازار کار پزشکی در سوئد است.

6. نیوزلند

• مزیت مهاجرت: نیوزلند به پزشکان نیاز دارد و مدرک پزشکی می‌تواند به شما در کسب امتیازات لازم برای مهاجرت کمک کند. این کشور برای پزشکان متخصص به ویژه شرایط خوبی فراهم کرده است.
• نیاز به معادل‌سازی: معادل‌سازی مدارک از طریق شورای پزشکی نیوزلند (MCNZ) و گذراندن آزمون‌های مربوطه ضروری است.

7. نروژ

• مزیت مهاجرت: نروژ به دلیل نیاز به پزشکان و سیستم بهداشتی قوی، برای پزشکان گزینه خوبی محسوب می‌شود. مدرک پزشکی می‌تواند به شما در دریافت ویزای کاری کمک کند.
• نیاز به معادل‌سازی: معادل‌سازی مدارک و یادگیری زبان نروژی برای کار به عنوان پزشک در نروژ ضروری است.

8. کشورهای حوزه خلیج فارس (مانند امارات و قطر)

• مزیت مهاجرت: این کشورها به دنبال جذب پزشکان با تخصص‌های مختلف هستند و مدرک پزشکی می‌تواند به شما کمک کند تا به سرعت ویزا و مجوز کار دریافت کنید.
• نیاز به معادل‌سازی: معمولاً این کشورها فرآیند ساده‌تری برای پذیرش مدارک پزشکی دارند و نیاز به معادل‌سازی پیچیده مانند کشورهای غربی نیست.

نکات مهم:

• زبان: در اکثر کشورها تسلط به زبان رسمی آن کشور (انگلیسی، آلمانی، سوئدی و غیره) ضروری است.
• معادل‌سازی مدارک: اکثر کشورها نیاز به معادل‌سازی مدارک پزشکی دارند که شامل آزمون‌ها و دوره‌های آموزشی اضافی است.
• هزینه‌ها و زمان: فرآیند معادل‌سازی و ورود به بازار کار ممکن است هزینه‌بر و زمان‌بر باشد.

در مجموع، مدرک پزشکی می‌تواند به عنوان یک مزیت بزرگ در مهاجرت به بسیاری از کشورها محسوب شود، اما نیاز به آمادگی و برنامه‌ریزی دقیق برای گذراندن مراحل معادل‌سازی و تطبیق با قوانین محلی دارد.

گرایش ها و تخصص های رشته پزشکی:

رشته پزشکی دارای طیف گسترده‌ای از تخصص‌ها و گرایش‌ها است که هر یک به بخش‌های خاصی از بدن، بیماری‌ها یا گروه‌های جمعیتی خاص تمرکز دارند. این تخصص‌ها به پزشکان امکان می‌دهند تا در یک زمینه خاص مهارت‌های عمیق‌تری کسب کنند و خدمات تخصصی‌تری ارائه دهند. در ادامه به مهم‌ترین تخصص‌ها و گرایش‌های رشته پزشکی اشاره می‌کنم:

1. پزشکی داخلی (Internal Medicine)

• تمرکز: تشخیص و درمان بیماری‌های بزرگسالان، به‌ویژه بیماری‌های مزمن و سیستم‌های داخلی بدن.
• زیرتخصص‌ها: کاردیولوژی (قلب)، گوارش، غدد، ریه، نفرولوژی (کلیه)، روماتولوژی و غیره.

2. جراحی عمومی (General Surgery)

• تمرکز: انجام جراحی‌های عمومی و درمان‌های جراحی برای بیماری‌های مختلف بدن.
• زیرتخصص‌ها: جراحی قلب و عروق، جراحی مغز و اعصاب، جراحی پلاستیک، جراحی اطفال، جراحی ارتوپدی (استخوان و مفاصل)، جراحی ترمیمی، و غیره.

3. کاردیولوژی (Cardiology)

• تمرکز: تشخیص و درمان بیماری‌های قلب و عروق.
• زیرتخصص‌ها: اینترونشنال کاردیولوژی، کاردیولوژی الکتروفیزیولوژی، کاردیولوژی کودکان، و غیره.

4. غدد و متابولیسم (Endocrinology)

• تمرکز: تشخیص و درمان اختلالات غدد درون‌ریز و متابولیسم.
• زیرتخصص‌ها: دیابت و اختلالات تیروئید، چاقی، اختلالات هورمونی و غیره.

5. نفرولوژی (Nephrology)

• تمرکز: تشخیص و درمان بیماری‌های کلیه و اختلالات مرتبط با آن.
• زیرتخصص‌ها: دیالیز، پیوند کلیه و غیره.

6. ریه‌شناسی (Pulmonology)

• تمرکز: تشخیص و درمان بیماری‌های ریه و سیستم تنفسی.
• زیرتخصص‌ها: ریه‌شناسی اینترونشنال، ریه‌شناسی کودکان و غیره.

7. پزشکی اطفال (Pediatrics)

• تمرکز: مراقبت و درمان بیماری‌های کودکان و نوزادان.
• زیرتخصص‌ها: نوزادشناسی، اطفال قلب، اطفال غدد، اطفال کلیه، اطفال عفونی و غیره.

8. نورولوژی (Neurology)

• تمرکز: تشخیص و درمان بیماری‌های مغز و سیستم عصبی.
• زیرتخصص‌ها: سکته مغزی، صرع، نورولوژی کودکان، اختلالات حرکتی و غیره.

9. روانپزشکی (Psychiatry)

• تمرکز: تشخیص و درمان بیماری‌های روانی و اختلالات رفتاری.
• زیرتخصص‌ها: روانپزشکی کودکان و نوجوانان، روانپزشکی سالمندان، روان‌درمانی و غیره.

10. چشم‌پزشکی (Ophthalmology)

• تمرکز: تشخیص و درمان بیماری‌های چشم و انجام جراحی‌های مرتبط.
• زیرتخصص‌ها: جراحی قرنیه، جراحی شبکیه، چشم‌پزشکی کودکان و غیره.

11. گوش، حلق و بینی (ENT یا Otorhinolaryngology)

• تمرکز: تشخیص و درمان بیماری‌های گوش، حلق و بینی و جراحی‌های مرتبط.
• زیرتخصص‌ها: اتولوژی، راینولوژی، لارنگولوژی و غیره.

12. ارتوپدی (Orthopedics)

• تمرکز: تشخیص و درمان اختلالات و آسیب‌های استخوان، مفاصل و عضلات.
• زیرتخصص‌ها: جراحی دست، جراحی ستون فقرات، جراحی زانو و غیره.

13. پوست و مو (Dermatology)

• تمرکز: تشخیص و درمان بیماری‌های پوست، مو و ناخن.
• زیرتخصص‌ها: درماتوپاتولوژی، درماتولوژی کودکان، جراحی پوست و غیره.

14. عفونی (Infectious Disease)

• تمرکز: تشخیص و درمان بیماری‌های عفونی و اپیدمی‌ها.
• زیرتخصص‌ها: عفونت‌های بیمارستانی، عفونت‌های گرمسیری و غیره.

15. رادیولوژی (Radiology)

• تمرکز: تصویربرداری پزشکی و تشخیص از طریق تصاویر رادیولوژیک.
• زیرتخصص‌ها: رادیولوژی مداخله‌ای، نورورادیولوژی، رادیولوژی کودکان و غیره.

16. پاتولوژی (Pathology)

• تمرکز: مطالعه و تشخیص بیماری‌ها از طریق بررسی بافت‌ها، سلول‌ها و مایعات بدن.
• زیرتخصص‌ها: پاتولوژی بالینی، پاتولوژی تشریحی و غیره.

17. بیهوشی (Anesthesiology)

• تمرکز: مدیریت و اجرای بیهوشی در جراحی‌ها و مدیریت درد.
• زیرتخصص‌ها: بیهوشی قلب، بیهوشی نوزادان، مدیریت درد و غیره.

18. زنان و زایمان (Obstetrics and Gynecology)

• تمرکز: مراقبت و درمان بیماری‌های زنان و بارداری.
• زیرتخصص‌ها: نازایی و باروری، انکولوژی زنان، مراقبت‌های دوران بارداری و غیره.

19. طب اورژانس (Emergency Medicine)

• تمرکز: مدیریت شرایط اورژانسی و بحرانی بیماران در بخش‌های اورژانس.
• زیرتخصص‌ها: تروما، طب بحران و غیره.

20. پزشکی قانونی (Forensic Medicine)

• تمرکز: بررسی پزشکی در زمینه جرائم و مرگ‌های غیرطبیعی.
• زیرتخصص‌ها: سم‌شناسی قانونی، آسیب‌شناسی قانونی و غیره.

21. روماتولوژی (Rheumatology)

• تمرکز: تشخیص و درمان بیماری‌های روماتیسمی و خودایمنی.
• زیرتخصص‌ها: روماتولوژی کودکان، روماتولوژی بالینی و غیره.

22. گوارش (Gastroenterology)

• تمرکز: تشخیص و درمان بیماری‌های دستگاه گوارش.
• زیرتخصص‌ها: اندوسکوپی، هپاتولوژی، گوارش کودکان و غیره.

23. طب هسته‌ای (Nuclear Medicine)

• تمرکز: استفاده از مواد رادیواکتیو در تشخیص و درمان بیماری‌ها.
• زیرتخصص‌ها: تصویربرداری هسته‌ای، رادیوتراپی و غیره.

این‌ها تنها بخشی از تخصص‌های موجود در رشته پزشکی هستند. هر یک از این تخصص‌ها نیاز به آموزش‌های بیشتر و کسب تجربه بالینی ویژه دارند و پزشکان معمولاً پس از گذراندن دوره پزشکی عمومی (که حدود 7 سال طول می‌کشد)، در یکی از این تخصص‌ها مهارت کسب می‌کنند.